Jak oswoić stres?
Stres to taki mały stworek, który mieszka w naszej głowie i w najmniej odpowiednich (kluczowych) momentach przejmuje kontrolę nad ciałem, powodując, że pozostawia człowieka bez chęci do życia i działania. Tak właśnie wyobrażam sobie stres, który w rzeczywistości stanowi sposób, w jaki organizm reaguje na stany zagrożenia i bodźce pochodzące ze świata zewnętrznego.
Stres powoduje problemy i sprawia, że ludzie mają problemy ze snem, apetytem i trawieniem, są zdenerwowani i odczuwają ból, (który może powodować realne choroby), dlatego należy umieć nad nim zapanować.
Jak oswoić stres?
- Zmień stresującą sytuację i jeśli to możliwe wyeliminuj z życia sytuacje i unikaj osób, które powodują napięcie.
- Zaakceptuj stres, którego nie możesz wyeliminować. Pogódź się z sytuacjami problemowymi i weź za stres odpowiedzialność.
- Znajdź bliską osobę, przed którą możesz się otworzyć, wyżalić i poradzić, gdy czujesz, że jesteś pod presją. A jeśli masz kogoś takiego (może to być człowiek, zwierze lub roślina), to troszcz się o niego. Troska o innych powoduje zepchnięcie własnych problemów na drugi plan.
- Zawsze znajdź powód, aby się pośmiać. Śmiech wywołuje w organizmie reakcje fizjologiczne ograniczające negatywne skutki stresu, czyli powoduje odporność na stres.
- Wykonuj czynności, które uspokajają i wprowadzają w błogostan relaksu.
- Uprawiaj sport – idź na spacer, na basen, na rower, biegaj, tańcz. Wybierz formę ruchu, która sprawia Ci przyjemność. Regularne uprawienie ruchu nie tylko rozładowuje napięcie i pobudza wydzielanie endorfin, ale także zwiększa odporność na stres.
- Zawsze zjadaj śniadanie i wysypiaj się.
- Użyj wyobraźni w walce ze stresem. Przenieś się do sekretnego miejsca marzeń, bliskiego tylko Tobie i stworzonego dla przyjemności. Dzięki niemu, będzie można wracać tam w razie potrzeby.
Połączenie wszystkich wymienionych elementów pomoże pozbyć się stresu, albo chociaż oswoić się z nim na tyle, żeby nie paraliżował nas w najmniej pożądanych sytuacjach.
Jednak stres, w łagodnej formie, jest potrzebny człowiekowi. To on mobilizuje do działania i pobudza umysł. Dzięki zagrożeniom płynącym ze środowiska, człowiek cały czas się rozwija, zarówno pod względem cywilizacyjnym, jak i osobowym. A warto pamiętać, że bezczynność i stagnacja jest dla mózgu bardziej męcząca, niż wysiłek. Dlatego poziom stresu powinien być optymalny, aby zmotywować nas do działania i ciągłego rozwoju!
Źródło:
Fotografia: flickr.com – Andrew Imanaka