Dekalog dobrego wychowania

Jak wychowywać, żeby dziecko wyrosło na mądrego i dobrego człowieka? To pytanie dręczy, chyba każdego rodzica. I jak się okazuje nie ma jednoznacznej odpowiedzi ani recepty na wychowanie potomka. Co nie znaczy, że nie istnieją wskazówki, mówiące co robić i jak się zachowywać, żeby dziecko było szczęśliwe i nie zepsute.

Umieszczone wskazówki, wyniosłam z rodzinnego domu i z całą pewnością stanowią pewnego rodzaju dekalog, pomocny w wychowaniu mądrego człowieka. Oto one:

• Kochaj – otocz czułą opieką i bezwarunkowo kochaj dziecko, gdyż jest ono Twoim skarbem. Miłość w wychowaniu jest bardzo ważna, ponieważ stanowi najwyższą z możliwych wartości oraz nadaje życiu sens i kierunek. E. Hemingway uważa, że: „Miłość jest najwyższym sensem istnienia”. Dlatego im więcej dasz dziecku miłości, tym będzie ono szczęśliwsze i zdrowsze.
• Akceptuj – dziecko jest niezwykłą indywidualnością, które od narodzin jest kształtowane przez rodziców. Dzięki nim zdobywa wiedzę na swój temat, buduje poczucie własnej wartości i samoocenę. Dlatego akceptacja „takim jakie jest” potrafi działać cuda – dzięki niej dziecko jest radosne, wierzy w siebie, własne możliwości, zna swoje słabe strony oraz wie, że jest w stanie osiągnąć to, sobie co zaplanuje.
• Wysłuchaj – dziecko ma zawsze wiele do powiedzenia, ponieważ od najmłodszych lat doświadcza, odczuwa i zastanawia się. Dlatego zawsze wysłuchaj tego, co chce powiedzieć. To niezwykle ważne, żeby rodzic był dobrym słuchaczem, gdyż dzięki temu dziecko wie, że ma oparcie i przyjaciela oraz, że zawsze może przyjść wyżalić się, podzielić problemami albo po prostu porozmawiać na nurtujące go tematy.
• Dyskutuj („zmuszaj do myślenia”) – jak najwięcej z dzieckiem rozmawiaj i poruszaj wszystkie tematy. Dyskusja zmusza do myślenia, nasuwa różne punkty widzenia i pozwala wczuć się w różne sytuacje. Jeśli dziecko będzie broniło swojego zdania, to nauczy się zasad poprawnej dyskusji, będzie umiało słuchać, logicznie myśleć i dobierać odpowiednie argumenty do rozmowy.
• Nie infantylizuj (traktuj poważnie) – dziecko to istota myśląca, dlatego pomimo swojego wieku, ma problemy i potrzeby, które dorosłym wydają się błahe, ale których nie wolno lekceważyć. Należy starać się dziecku pomóc, doradzić i traktować je poważnie. Dzięki temu będzie czuło się doceniane i rozumiane.
• Doceniaj – pochwały są bardzo ważne, ponieważ sprawiają, że dziecko wierzy w swoje możliwości, czuje się docenione i dowartościowane. Jest obrazem tego, co jest pozytywne. Jednak należy pamiętać, że pochwała ma być adekwatna do sytuacji. Powinna stanowić informację o dobrze wykonanej czynności i włożonym przez dziecko wysiłku, a nie stanowić bezwartościowego przekazu, ponieważ straci swoją sprawczą moc.
• Wymagaj, stawiaj granice i bądź konsekwentny – miłość jest wymagająca i dzięki stawianiu granic, dziecko uczy się różnych zachowań oraz przestrzegania przepisów, co jest istotne w dorosłym życiu. Dziecko powinno wiedzieć jakie są jego obowiązki i prawa oraz czego mu nie wolno. Dlatego jeśli czegoś wymagamy musimy konsekwentni, w przestrzeganiu ustalonych zasad, aby dziecko ujrzało prawdziwość zachowań oraz „nie weszło dorosłym na głowę”.
• Szanuj – licz się ze zdaniem i uczuciami dziecka, we wspólnym omawianiu spraw, bierz pod uwagę jego zdanie i to, co ma do powiedzenia, traktuj je poważnie. Dziecko musi nauczyć się tego, że każdemu człowiekowi należy się szacunek niezależnie od płci, wieku, inteligencji oraz tego, że obraźliwe słowa i zachowania ranią innych. A najlepiej się tego nauczy jak poczuje, że jest szanowane.
• Ucz, zaciekawiaj, inspiruj – pokazuj dziecku różnorodność, przybliżaj różne zjawiska, inspiruj do działania. Dzięki temu dziecko zrozumie, że świat jest niezwykły i tajemniczy, z chęcią będzie odkrywać, uczyć się nowych rzeczy, dzięki czemu pozna siebie, swoje zainteresowania i mocne strony. Nie tylko szkoła uczy, dziecko najwięcej wynosi z domu rodzinnego, ze spontanicznych sytuacji i zaskoczenia, dlatego parafrazując słowa K. Stróżyńskiego: „Najlepsza lekcja to taka, o której ani rodzic, ani dziecko nie myślą, że to była lekcja”.
• Bądź szczery i prawdziwy w zachowaniu – zawsze bądź sobą. Poprzez obłudę i kłamstwo dziecko nauczy się oszukiwania i kłamstwa. Można wiele mówić, ale należy pamiętać, żeby czyny stanowiły poparcie naszych słów. Dzieci są świetnymi obserwatorami, dlatego jeśli widzą miłość, szacunek, szczęśliwą i troskliwą rodzinę oraz prawdziwość jej zachowań, to z całą pewnością przejmą dobre wzorce i będą wiedziały, co jest dobre a co nie.

Jeśli do tych głównych zasad dołączymy własne, które uważamy za słuszne (co jest indywidualną decyzją), to mamy pewność, że dziecko będzie czuło się szczęśliwe i kochane, oraz poradzi sobie w przyszłym, dorosłym życiu. Będzie także wiedziało, że nauki i zasady wyniesione z rodzinnego domu spowodowały, że wyrósł na dobrego człowieka, który w rodzicach zawsze znajdzie oparcie, ponieważ są jego najlepszymi przyjaciółmi.

Źródło:
Fotografia: flickr.com – Christopher